Her zaman kazanmaya ihtiyaç duyan, aşırı derecede rekabete, yarışmaya düşkün olan insanlar sonunda hiçbir şeyden zevk almamaya başlarlar. Kaybedecek olurlarsa çok fazla hayal kırıklığına uğrarlar ve eğer kazanırlarsa, bekledikleri gerçekleşmiş olacaktır.
Richan Nxon 1972'de tekrar başkan seçilmek için yarışıyordu. Mümkün olduğunca fazla oy kazanmak için kampanyasında görev alanlara sahip oldukları her imkândan yararlanmalarını emretti. Yaptıkları en bilinen şey de, Watergate binasında toulunan Demokrat Parti merkezine gizli dinleme cihazları koymak için kapıyı kırarak içeri girmeleriydi. Fakat kampanyaya katılanlar da Nixon'ın, ‘kirli oyunlar’ adını taktığı sonu gelmeyen bu hileli oyunlara alet edilmişlerdi. Pizza salonlarına telefon edip muhalefetin ki adaylara verilmek üzere yüz adet pizza siparişi veriyorlardı. Sahte el ilanları dağıtarak muhalefet partisinin toplantısının iptal edildiğini bildiriyorlardı. Miting yapılacak salonlara telefon ederek bu salonlarda toplantı yapacak olan muhalefet partilerinin rezervasyonlarını iptal ettiriyorlardı. Bütün bunları neden yapıyorlardı?
Nixon her ne pahasına olursa olsun kazanmayı sabit fikir haline getirmişti, zihnini meşgul eden tek şey buydu.
Ne var ki. Nixon hangi şartlar altında olursa olsun seçimi kazanacaktı ve hileli oyunlara başvurmasına ihtiyacı yoktu. Fakat kaybetme olasılığı ile karşı karşıya kalma cesaretinin olmaması onu bu yola itti, aşırı metodların peşine düşmesine neden oldu Eninde sonunda ümitsizce peşine düştüğü kazanma tutkusu ona pahalıya mâl oldu.
Rekabet İki yada tatmin olmak engeller, çünkü hiçbir haşarı neler kanıtlayanlar ve halalar özellikle mah\edici, harap ederdir. Aşırı derecede rekabet tutkusu olan insanlar, başarılarını halaları olan insanlarının daha düşük, yüksek olmayan hedeflerle değenlendirinler.
Bu makale şu konularla ilgili olabilir :
kazanmak -
kazanma -
KAZANMAK
başlıklı Cemal KONDU
tarafından yazılan yazı 2252 kişi tarafından okundu ve 0 kişi tarafından yorumlandı