Test Sonuçları Güvenilir Değildir. 1960 Nobel Ödülü sahibi, İngiliz Ulusal Tıp Enstitüsü başkanlarından Sır Peter Medawar "Genç Bilima-damma Öğütler"de (TÜBİTAK) "zekâ" ile ilgili olarak şu açıklamayı yapıyor: "Ben zekaya ve zeka yetene-ğindeki kalıtımsal farklara inanırım. Ancak zekanın bir tek sayı ile -I.Q, (zeka testi) sonucu gibi- ölçülebilecek basit bir yetenek olduğuna inanmıyorum. Bu ölçümlemeyi kabul eden psikologlar o kadar tutarsız beyanlarda bulunmuşlardır ki, bunu konumlarını zedelemek için bilerek yaptıklarına inanmamak çok zor oluyor. Birinci Dünya Savaşı'nda Amerikan askerlerine, bundan önce de Ellis Adası'ndaki giriş kapısında, Amerika'ya gelen göçmen adaylarına "zeka testi" uygulanmıştı. Bu testler sonucu ortaya temelde güvenilmez olan çok miktarda sayısal bilgi yığılmıştı. Bu bilgilerin değerlendirilmesi IQ psikologlarının bazı korkunç gaflar yapmasına yol açtı. Şimdi aktaracağım ise hepsini geride bırakır: Henry Goddard'ın göçmen adaylarının zeka düzeyleri
Nejat Muallimoğlu, "Politika'da Nükte" adlı meşhur eserinde Hümor (Humour) tanımını yaparken şu görüşlere yer verir: "..Hümor, kendimizde, etrafımızda ve toplumda cereyan eden tuhaf ve eğlendirici şeyleri görebilme kabiliyetidir. Hümor hissine sahip bir kimse diğerlerinin kendisinin acaip hallerini ve aptallıklarını nükte konusu yapmalarına alınıp kızmadığı gibi, aleyhinde söylenen nükte ve anekdotları yine kendisi, hem de zevkle anlatmasını bilir. Böyleleri bildiklerini de zarafetle taşımasını bilirler. Ve esasen hümordan mahrum bir kültürlü insan tasavvur edilemez. Bir filozofun tarifine göre hümor, "insandaki bütün melekelerin tam bir dengesidir. Beşerî varlığın iniş ve çıkışlarını akıllı bir sabırhlıkla karşılamamıza yarayan bir vasıta, bilgili olmaktan mütevellit gurura karşı en iyi i bir emniyet sübabıdır. Hümor'a giden yolun ilk adımı insanın kendisine gülebilmesiyle başlar" Nükte yapmanız, nükte yolu ile kendinizi eleştirebilmeniz size duyulan
Kamyonetlerle Kamyonlar Farklı İşler İçin Yapılmışlardır. Emrimizdeki makinelerin kapasitelerine uygun çalıştırılıp çalıştırılmadıkları muhakkak ki bizi çok ilgilendirir. Her makinenin görevini yapmasını isteriz. Bir makinenin bozulduğu, devreden çıktığı, kapasitesinin altında çalıştığı haberi hepinizi allak bullak eder. Böyle bir durumla karşılaşmamak için tedbirliyizdir. Makineleri iyi tanırız ve iyi tanınmalarını isteriz. Şuna benzer bir cümleyi kimbilir kaç defa kullanmışızdır: "...o makasla karton kesilmez." Makinelerin kapasitelerine uygun çalıştırılabilmeleri için gösterilen dikkatin insanlara kapasitelerine uygun işler verilmesinde de gösterilmesi gerekir. Kamyonetlerle kamyonlar farklı işler için yapılmışlardır. Damperli kamyonla mukavva taşınmayacağı gibi el arabası ile toprak nakli de yapılmaz. Ne var ki bunun yapıldığını hepimiz görmüşüzdür. Şöyle söylerler. "..ne yapalım? Elimizde sadece bu el arabaları var.." Halbuki az ötede bir "kamyon" kendi kendine
Birisine Bisiklete binmeyi Öğrettiniz mi? İnsanların kendi kendilerini teşvik etmeleri sizin onları nasıl teşvik ettiğinize bağlıdır. Hiç birisine bisiklete binmeyi öğrettiniz mi?
Her düşüşte "..olacak.." teşvikini kuvvetle ve inançla vurgularsanız o da bunu tekrar edecektir. Sizin ona inanmanız onun kendisine daha çok güven duymasını sağlayacaktır.
Her düşüşte "gülerseniz" öğrenme süreci uzar. "Gülünerek" karşılanan hatalar, "paylanarak" karşılanan hatalardan daha kalıcı olur.
İnsanların kendilerini teşvik etmesi sizin işinizi azaltır. Siz sürekli onları teşvik etmek istiyorsanız kendilerini teşvik etmelerini sağlayacaksınız. Bunun için de önce inandırıcı bir teşvikte bulunmalısınız. Faaliyet konusuna ilgi duyan insanların bir araya getirilmeleri faaliyet sürecine büyük coşku katar. Fakat böyle bir durumda faaliyetin he
Öğrencilerin birçoğunda ‘Öğrenilmiş çaresizlik’ vardır. Buna şu örneği verebiliriz: Çevresinden, arkadaşlarından devamlı olarak matematik dersinin zor olduğunu duyan öğrenci, bu derse önyargıyla yaklaşır. Girdiği matematik sınavından da zayıf alırsa şunu söylüyor: ‘Ne yaparsam yapayım matematikten başarılı olamayacağım.’ Bundan sonra da matematik sınavlarına hiç çalışmıyor ve hep zayıf alarak bu düşüncesini iyice pekiştiriyor. ‘Öğrenilmiş çaresizlik’ ile ilgili şu hikâye meşhurdur: Köpekbalığını ortadan cam bölme ile ayrılma büyük bir akvaryuma koyarlar. Diğer tarafa da küçük balıklar koyarları Acıkan köpekbalığı, küçük balıkları yemek için her hamle yapışında burnu cama çarpar. Bunu yüzlerce kez yapınca, artık hiç hareket etmez olur. Bu arada camı kaldırırlar, öbür taraftaki balıklar köpekbalığının önü
Koca halatları, kendirleri bir inceleyin. Yüzlerce ton ağırlığındaki mermerleri çok büyük vinçlerin kancalarına bir halat bağlayarak o ağırlığı kaldırıyorlar. Dikkatlice baktığımızda o halatın binlerce incecik liften oluştuğunu görürüz. Bunlar 10 gramı taşımayacak kadar ince olmalarına rağmen, birleşerek dev ağırlıkları kaldırabiliyor. Bizler de saniyelerimizi değerlendirerek bir tane fazla test çözmeye, bir kelimeyi öğrenmeye çalışmalıyız ki, yarın o ağırlıkları kaldırabilelim. Yoksa halatı kalın olanlar, istedikleri fakülteyi kaldırır götürürler, biz de geriden nal toplarız. Haydi bir test daha çözüp, bir lif daha atarak yarın meydana çıktığımızda kazanacağımızdan çözüm olalım. Çalışkan bir öğrencimi sınavı kazandıktan sonra gördüm.
- Sen sınıfta ders anlatmak için ayağa kalktığında heyecanlanıyor' dun, sınavda da heyecanlandın mı? diye sordum.
- Hayır hocam, kend
‘Siz kendinize inanın, başkaları da size inanacaktır.’ Tacitus Çin'de ilim ile uğraşan, hayatını okumak ve yazmak ile geçiren bir kişinin hanımı bir gün bu bilgine şöyle der:
- Bu kadar yıl ilimle uğraşıyorsun; fakat para kazanmıyorsun. Yeter artık ben para istiyorum, rahat yaşamak istiyorum. Bunun üzerine bilge:
- Tamam sen de haklısın; biraz da ticaretle uğraşayım da para kazanıp seni rahat yaşatayım, der. Ve ticaret yapmak için şehrin en zengininin huzuruna çıkıp yüklüce borç para alır ve ticarete başlar. Bu zengin kişi parayı verdikten sonra, yanındakiler sorarlar: Biz bu adamı ilk defa gördük. Siz daha önceden tanıyor muydunuz? Parayı veren zengin: Hayır tanımıyordum. Ben de sizin gibi ilk defa gördüm, der. Bunun üzerine etrafındakiler:
Bu kadar parayı nasıl güvenip de verdiniz? dediklerinde, zengin şu cevabı verir: